Kot perski
Cechy osobowości i temperament
Koty Perskie są ciche i urocze. Jest ozdobą każdego domu, w którym może cieszyć się siedzeniem na kolanach i miłością. Koty te są kochające, ale wybierają sobie tylko jednego lub kilku członków rodziny i nielicznych gości, którym mogą zaufać. Kot perski jest łagodnym kotem, który wykazuje się zachowaniem przypominającym małego kociaka. Potrafi nagle zerwać się z drzemki i zacząć biegać po pokoju i przewracać się domagając się uwagi. A innym razem rozłoży się obok ciebie, będzie spał w łóżku i usiądzie na kolanach, gdy będzie w nastroju.
Kot perski może pozostać nieaktywny przez długi czas, dzięki czemu zyskał przydomek „mebli z futrem”. Jest to zasłużona reputacja. Persy są niezwykle inteligentne i lubią się bawić ale brakuje im tyle samo ciekawości, co innym rasom.
Pers jest idealnym towarzyszem, szczególnie jeśli szukasz słodkiego i łagodnego kota. Chociaż jest niezwykle czuły i lubi być głaskany, nie jest to kot, który będzie Cię męczył z powodu braku uwagi.
Kot perski ma proste potrzeby: regularne posiłki, trochę zabawy myszką z kocimiętką lub wędką z pierzem i mnóstwo miłości, spowoduje, że będą Ci dozgonnie wdzięczne. Źle się czują w głośnym otoczeniu, zdecydowanie bardziej wolą spokojny dom, w którym z dnia na dzień niewiele się zmienia. To typ kota, który raczej nie wejdzie na zasłony i nie wskoczy na blaty kuchenne. Z wielką przyjemnością ułoży się na krześle lub kanapie, która jest bardziej dostępna. Chętnie ułoży się w miejscu, gdzie będziesz mógł go podziwiać i poświęcać mu uwagę, którą chętnie przyjmuje, ale nigdy nie wymaga.
Budowa
Pers jest rasą o bardzo charakterystycznym wyglądzie. Ma dużą, okrągłą głowę oraz duże, okrągłe oczy. Nos jego jest bardzo krótki, prawie niewidoczny. Pełne policzki i małe uszy z zaokrąglonymi końcami nadają mu uroczego wyglądu. Głowa jest podtrzymywana przez krótką, grubą szyję i mocne, muskularne ciało. Nogi Persa są krótkie, grube i mocne, z dużymi, okrągłymi, twardymi łapami. Ogon jest krótki, ale proporcjonalny do długości ciała kota. Komunikuje się ekspresyjnymi oczami i delikatnym, melodyjnym głosem.
Rasa ta pierwotnie miała krótkim, wręcz nieistniejący, pysk ale z czasem ta cecha została jeszcze bardziej pogłębiana, szczególnie w Ameryce Północnej. Z powodu tej cechy te koty są podatne na wiele problemów zdrowotnych, szczególnie wpływających na ich zatoki i oddychanie. Ponadto u Persów z krótkimi nosami kurz i zanieczyszczenia gromadzą się w nozdrzach, co utrudnia oddychanie.
Pers jest zwykle kotem średniej wielkości, chociaż wygląda bardzo masywnie, a to przez swoje futro może wydawać się większy niż w rzeczywistości.
Długi, gruby, lśniący płaszcz o delikatnej fakturze uzupełnia wygląd Persa. Jest długi na całym ciele i obejmuje ogromną falbanę na szyi oraz między przednimi nogami, długie kępki uszu i palców uszu oraz pełny „pędzel” lub ogon.
Koty perskie wyróżniają się nieskończoną różnorodnością kolorów i wzorów płaszcza. Jest kilka podziałów jednolitych kolorów, mi.in. biały, niebieski, czarny, czerwony, kremowy, czekoladowy i liliowy. Kolor oczu jest związany z kolorem sierści. Na przykład białe mają ciemnoniebieskie lub błyszczące, miedziane oczy.
Sierść
Idealna perska sierść ma delikatną fakturę – jest długa, gruba i błyszczącą. Jest ogromna różnorodność, jeśli chodzi o kolory sierści. Rasa dzieli się na nie mniej niż siedem oddzielnych grup kolorów sierści, z dużą ilością opcji do wyboru w każdej z nich.
-
Jednolite kolory
Koty perskie można znaleźć w prawie każdym jednolitym kolorze, w tym czarne, niebieskie, czekoladowe, czerwone, liliowe, kremowe i białe. Większości z nich towarzyszą miedziane oczy, z wyjątkiem białych Persów, które mają miedziane, niebieskie lub różne, tj. jedno niebieskie i jedno miedziane oko.
-
Srebro i złoto
Kolejnym popularnym kolorem dla Persów, który sprawia, że wyglądają wyjątkowo elegancko, są srebrne i złote. Zarówno w cieniowanych, jak i szynszylowych wzorach . Wzór szynszyli ma srebrne lub złote futro zakończone czernią, natomiast cieniowane wzory są srebrne lub złote na całej powierzchni z czarnym cieniowaniem z tyłu, boków, twarzy i nóg, co daje efekt połysku.
-
Kolory cieniowane i dymne
Są jednymi z najpiękniejszych ubarwień perskich kotów.
Cieniowany odnosi się do jednolitego koloru z białym podkładem i kolorem na włosach.
Na przykład cieniowana kamea Perska ma kremowy płaszcz z białym podkładem z kremowymi końcówkami, podczas gdy cieniowany niebiesko-kremowy Pers ma kremowe futro z niebieskim zakończeniem.
Dymne koty mają jednolity kolor, taki jak czarny, niebieski lub kremowy, lub wzór, taki jak skorupa żółwia z białym podkładem.
Dymni Persowie mają również miedziane oczy i kępki futra na uszach.
-
Himmies
Ta różnorodność kolorów jest często mylona z własną rasą, ale Himmies są w rzeczywistości kolejną odmianą kolorów Persów. Zawsze mają kremową lub jasnobeżową powłokę bazową ale noszą ciemniejsze cieniowanie, zwane punktami, na twarzy, nogach i ogonie. Istnieje kilka kolorów, które mogą być punktami, a także wzory takie jak szylkret.
-
Perkal i dwukolorowe
Calicos i dwukolorowe to Persy o wielu kolorach i wzorach występujących u jednego kota.
Calicos to tradycyjne „łatane koty” z kombinacją białego futra przeplatanego wyraźnymi łatami dwóch innych kolorów.
Oprócz standardowej kolorystyki Calico czerni, czerwieni i bieli, odmiany mogą obejmować rozcieńczone, czekoladowe i liliowe perkale.
Bi-kolory składają się z białego futra i jednego innego koloru z wyraźnym wzorem bieli na nogach, stopach, brzuchu i kufie. Inne kolory to czarny, niebieski, czerwony, liliowy, czekoladowy lub kremowy.
Wszystkie dwukolorowe mają miedziane oczy, z wyjątkiem srebrnego pręgowanego i białego dwukolorowego, który może mieć zielone oczy.
Dwukolorowe mogą również obejmować „wzór van”, który jest białym kotem z innym kolorem tylko na głowie i łapach, z nie więcej niż dwoma obszarami tego dodatkowego koloru.
Wczesna hodowla kotów perskich
Badacze twierdzą, że chociaż historia pochodzenia tego kota jest trudna do określenia, programy hodowlane dla Persów rozpoczęły się we Włoszech i Francji już w XVI wieku. Program hodowlany posunął się naprzód, a rozwój kota perskiego, znany dziś, rozpoczął się w Wielkiej Brytanii. Rasa ta została zaproszona na pierwsze wystawy kotów w Wielkiej Brytanii w 1800 roku i była wówczas popularnym zwierzakiem. Na początku XX wieku Amerykanie zaczęli importować Persy do Stanów Zjednoczonych.
Historia
Kot perski jest starożytną rasą kotów i, podobnie jak inne bardzo stare rasy, jego historia nie jest do końca znana. Długowłosa piękność wywodzi się z kolebki cywilizacji, czyli Mezopotamii, która później znana była jako Persja, a obecnie jest współczesnym Iranem. Długie włosy rasy były prawdopodobnie wynikiem naturalnej mutacji, a ich uderzający wygląd przyciągnął uwagę XVII wiecznego włoskiego szlachcica i światowego podróżnika Pietro Della Valle, któremu przypisuje się sprowadzenie pierwszych długowłosych kotów do Europy w 1626 roku.
Niektóre z tych perskich kotów zostały sprowadzone do Włoch w 1600 roku przez włoskiego podróżnika Pietro della Valle (1586-1652). W swoim rękopisie Viaggi di Pietro della Valle kotka perska została opisana jako szary kot o długich, jedwabistych włosach. Kolejne koty perskie zostały sprowadzone z Turcji do Francji przez astronoma Nicholasa-Claude’a Fabri de Peiresca, a później przybyły do Wielkiej Brytanii przez innych podróżników. Chociaż ta rasa wywodzi się ze starożytności, to jest również stworzona przez człowieka.
Co ciekawe…
Do końca XIX wieku, kiedy hodowla i pokazywanie kotów stały się popularne, koty długowłose z Persji, Turcji, Afganistanu i innych egzotycznych miejsc znane były po prostu jako koty „azjatyckie” i często były hodowane razem. Na wystawie kotów Crystal Palace w 1871 r. Koty typu perskiego znalazły się wśród wystawianych ras. Były wówczas popularnymi zwierzętami domowymi.
W Stanach Zjednoczonych, gdzie po raz pierwszy sprowadzono je pod koniec XIX wieku, również stały się ulubieńcami, wyprzedzając długowłosego kota rasy Maine Coon, który niegdyś był największą miłością amerykańskich kociarzy. W nieco ponad sto lat kot perski stał się najbardziej ukochaną rasą kotów na świecie, cenioną za piękny wygląd i słodką osobowość.
Na początku XX wieku koty perskie królowały. Szczególnie poszukiwani byli przedstawiciele o niebieskiej sierści, ponieważ królowa Wiktoria posiadała dwa z nich.
Rasa kotów perskich została po raz pierwszy zarejestrowana w Cat Fanciers Association (CFA) w 1871 roku, kiedy stowarzyszenie po raz pierwszy prowadziło rejestry. Stało się dość późno, ponieważ jego długowłosy przodek został zauważony w Europie już w 1500 roku. Prawdopodobnie zostały przywiezione na kontynent przez rzymskie i fenickie karawany z Persji i Turcji. Powszechnie uważa się również, że recesywny gen dla długich włosów pojawił się naturalnie u kotów żyjących w górzystym regionie Persji.
Żywienie
Właściciel kota perskiego musi kontrolować jego odżywianie, aby utrzymać go w dobrej kondycji. Najlepszą dietę dla Twojego pupila dobierzesz w konsultacji z weterynarzem. Rasa nie słynie z wysokiego poziomu ćwiczeń energetycznych. Warto zwrócić uwagę zarówno na odżywianie kota, jak i regularne ćwiczenia. Oznacza to, że musisz go angażować w ćwiczenia i zabawę, aby utrzymać go w jak najlepszym stanie. Na szczęście, koty te lubią bawić się interaktywnymi zabawkami, gonić za piłką i atakować myszy z kocimiętką ale będziesz musiał pamiętać, żeby ćwiczyły codziennie.
Opieka i pielęgnacja
Rasa kotów perskich wymaga codziennej pielęgnacji i opieki, aby utrzymać swoje piękne włosy w idealnej kondycji. Konieczne jest codzienne szczotkowanie pomoże utrzymać sierść w dobrym stanie. Niektórzy właściciele nawet przycinają perskie długie włosy, szczególnie wokół odbytu, co chroni je przed niektórymi problemami zdrowotnymi. Nie będąc bardzo aktywnymi kotami, te piękności będą wymagać tylko okazjonalnego przycinania paznokci. Oprócz tego opieka nad kotami perskimi obejmuje kilka innych regularnych zadań. Powinno się je kąpać przynajmniej raz w miesiącu.
Powinieneś zacząć kąpać swojego Persa, gdy jest on lub ona małym kotkiem, aby przyzwyczaić go do tego procesu. Musisz upewnić się, że ich oczy i nosy są czyste. Jeśli masz Persa z płaskim pyskiem, ma on skłonność do problemów z drenażem nosa i oczu, dlatego niezbędne jest regularne wycierać tych obszarów, aby utrzymać je w czystości. Ze względu na ich puszyste włosy łatwiej im jest zabrudzić się przy używaniu kuwety, więc oprócz szczotkowania należy często sprawdzać, aby upewnić się, że śmieci nie utknęły w futrze.
Zdrowie
Zarówno koty perskie, jak i inne rasy mają różne przypadki problemów zdrowotnych o podłożu genetycznym. Niestety, koty te są podatne na wiele problemów zdrowotnych, najczęściej związanych z nietypową budową ich pyska. Przyszli właściciele powinni mieć świadomość, że z tą rasą wiąże się kilka problemów zdrowotnych.
- Łojotok – stan ten powoduje nadmierne wytwarzanie olejków skórnych i nieprzyjemny zapach
- Policystyczna choroba nerek
- Wrodzone wady wzroku
- Problemy z pęcherzem – koty perskie są podatne na kamienie pęcherza i infekcje (zapalenie pęcherza).
- Choroby wątroby , które mogą wymagać operacji, leków i zmian w diecie.
- Problemy z oddychaniem – koty perskie z powodu płaskich pysków mogą cierpieć na problemy z zatokami
Inne problemy ze zdrowiem
- Głuchota – koty perskie o białym umaszczeniu i niebieskich lub dwóch różnych oczach mają skłonność do głuchoty. U kotów o innych oczach głuchota zwykle pojawia się tylko w uchu po stronie głowy niebieskim okiem
- Udar cieplny – koty zdecydowanie nie powinny przebywać na zewnątrz w czasie upałów
- Wada zgryzowa – wiele kotów rodzi się z górną i dolną szczęką, które nie do końca się wyrównują, co może prowadzić do dalszych problemów dentystycznych, takich jak złamania i choroby przyzębia.
- Problemy z oczami – Persy mają więcej problemów z entropią i nadmiernym łzawieniem
Kot domowy
Koty perskie to typowe koty domowe. Najlepiej trzymać je w środku, aby zmniejszyć ich szanse na złapanie pasożytów, które trudno byłoby usunąć z tak obfitej sierści. Ze względu na swoją łagodną osobowość i leniwy temperament częściej padają ofiarami kradzieży. Na wolno wychodzące koty czyha również wiele innych niebezpieczeństw, jak na przykład samochody. Aby jak najlepiej zadbać o bezpieczeństwo mruczka należy, koniecznie, pamiętać o jego zaczipowaniu. Ważnym elementem wyposażenia Twojego kota powinien być lokalizator GPS, który przyczepiany jest do jego obroży i skutecznie dba o jego bezpieczeństwo. Urządzenie całodobowo pokazuje lokalizację Twojego pupila, dzięki czemu w razie kradzieży lub ucieczki możesz sprawdzić, gdzie aktualnie się znajduje. A komuś, kto znajdzie Twoją zgubę pomoże szybko odnaleźć właściciela, dzięki wbudowanemu przyciskowi SOS – w ciągu kilku sekund otrzymasz powiadomienie z dokładną lokalizacją na Twój telefon komórkowy. 
Dzieci i inne zwierzęta domowe
Kot perski nie jest najlepszym wyborem do domu pełnego, hałaśliwych dzieci i innych zwierząt, w tym agresywnych zwierząt. Mimo to, nie mają nic przeciwko spędzaniu czasu z przyjaznym psem, który nie będzie ich gonił, ani wywoływał w nich niepokoju. Mogą być także bliskimi i kochającymi towarzyszami cichszych dzieci, które pozwalają kotu mieć własną przestrzeń i zbytnio w nią nie ingerują.
Ile kosztuje kot perski?
Białe koty perskie kosztują od 1000 do 2000 złotych. Mniej popularne odmiany mogą być jednak droższe.
Czy kot perski jest właśnie dla Ciebie?
Koty perskie mają jedną z łatwiejszych osobowości do współżycia z człowiekiem ale z pewnością nie są rasą, którą można kupić bez odpowiedniego rozważenia. Trzeba być przygotowanym na pracochłonne utrzymanie jego sierści w idealnym stanie. Musisz mieć na uwadze jego skłonność do problemów zdrowotnych. Jeśli nie czujesz się na to przygotowany, może powinieneś się zdecydować na mniej wymagającego, krótkowłosego kota.
