Budowa ciała
Birmańczycy są średnimi kotami i zaskakująco ciężkimi, jak na swoją wielkość. Wyglądają na zwarte i dobrze umięśnione. Mimo to, nadal wyglądają elegancko i smukło. Ich nogi, szyja i ogon wyglądają proporcjonalnie do ciała. Futro jest bardzo cienkie i błyszczące oraz powinno być krótkie i jedwabiste w dotyku. Ta cecha doprowadziła ich do opisania ich jako „cegieł owiniętych jedwabiem”. Kot birmański ma lekko zaokrągloną głowę z wydatnymi kośćmi policzkowymi. Ich oczy są duże i okrągłe, co daje im czujny wygląd. Mają średniej wielkości zaokrąglone uszy, które dobrze leżą na czubku głowy.
Kot birmański występuje w czterech głównych kolorach: ciemnobrązowy, niebieski, liliowy i czekoladowy brąz. Kot birmański jest piękny, co widać w jego złotych oczach, które patrzą na ciebie z atrakcyjnie zaokrąglonej głowy pokrytej głębokim sobolowym futrem. Jedno spojrzenie na Birmańczyka i trudno odwrócić wzrok.
Kot birmański żyje do 15 lat (sprawdź ile żyją koty innych ras). Kotka waży pomiędzy 2 i 4 kg, natomiast kocur pomiędzy 4 i 6 kg.
Kolor sierści
Spektrum umaszczenia kota birmańskiego jest bardzo zróżnicowane. Kot birmański ma wiele wariantów kolorów pointowych, tj. kremowy, czerwony, liliowy i czarny. Ostatnio w europejskich liniach hodowlanych coraz popularniejsze staje się umaszczenie pręgowane i szylkretowe. Wspólną cechą wszystkich kotów birmańskich są wyraźnie połyskujące niebieskie oczy i białe łapy, których symetria należy do istotnych kryteriów oceny hodowli. Na tylnych łapach powinien występować wzór „ostróg“.
Kot birmański – wersja amerykańska i brytyjska
Mimo że mają tego samego przodka, istnieje kilka kluczowych różnic między amerykańskimi i brytyjskimi kotami birmańskimi. Amerykański Birmańczyk ma bardziej rozbudowaną budowę w porównaniu do eleganckiego europejskiego odpowiednika. Wersja amerykańska ma również szerszą głowę, krótszy pysk i zaokrąglone oczy, natomiast wersja brytyjska ma głowę w kształcie klina, długi pysk i lekko skośne oczy.
Kot święty birmański
Kot święty birmański znany jest przede wszystkim z legend. W klasztorze w Birmie, jak głosiła legenda, mnichom towarzyszyły właśnie te koty, lecz wtedy jeszcze o białej sierści i żółtych oczach. Wierzono, że gdy któryś z mnichów umierał, jego dusza wcielała się w ciało kota, by ponownie odrodzić się w ciele człowieka. Najwyższy kapłan Mun-ha posiadał kotkę o imieniu Sinh – gdy na świątynię napadli bandyci, zginął on wraz z wieloma innymi mnichami. Zrozpaczona kotka wskoczyła na ciało swojego pana i nagle zmieniła kolor sierści na ciemniejszy, a oczy z żółtych stały się szafirowe – upodabniając się tym samym do oczu czczonej w świątyni bogini. Następnego dnia wszystkie koty wyglądały jak Sinh. Wierzono, że bogini pomogła ówcześnie mnichom w odparciu ataku i uratowaniu świątyni.
Choć legenda ta w jakimś stopniu łączy się z udokumentowaną historią, to głównym celem jej głoszenia było nadanie splendoru rasie tego kota i zapewnienie przez to lepszej sprzedaży. Pierwsza europejska para kotów birmańskich rzeczywiście pochodziła z Birmy.
Historia birmańskiego kota
Jak sama nazwa wskazuje, kot birmański pochodzi z Birmy od samotnej kotki o imieniu Wong Mau. Jednak tak naprawdę zostali rozwinięci jako rasa w Ameryce. Na początku XX wieku amerykański żeglarz wrócił do Stanów z małą pamiątką z Birmy – szerokookim, orzechowo-brązowym kotem o imieniu Wong Mau, która wyprodukowała pierwszy miot zdrowych, brązowych kociąt birmańskich. Marynarz podarował ją dr. Josephowi Thompsonowi, syjamskiemu hodowcy, który natychmiast zauroczył się kotem. Skrzyżował ją z kotem syjamskim i te kocięta są podstawą rasy birmańskiej, jaką znamy dzisiaj.
Koty birmańskie przybyły do Wielkiej Brytanii w 1949 r. I zostały po raz pierwszy pokazane w tym kraju na wystawie w Londynie w 1952 r. Ta rasa kotów jest obecnie popularna na całym świecie ze względu na swoją osobowość i oszałamiający wygląd. W 1979 r . Międzynarodowe Stowarzyszenie Kotów oficjalnie uznało Birmańczyków za odrębną rasę.
Osobowość
Koty te różnią się charakterologicznie od większości przedstawicieli swojego gatunku: zupełnie nietypowo starają się przypodobać swojemu opiekunowi. Jest to doskonały wybór dla miłośników kotów, którzy nieszczególnie cenią sobie indywidualizm tych zwierzaków. Kot birmański jest łatwy w wychowaniu i nader spokojny – typowe kocie psoty to w tym przypadku rzadkość.
Kot birmański słynie ze swoich towarzyskich i ekstrawertycznych cech osobowości. Jako kocięta można je opisać jako „dzikie” i „porywające”, które nie kochają niczego poza niekończącymi się zabawami. Chociaż z upływem lat trochę się uspokajają, Birmańczycy przez całe życie pozostają nieustraszonymi, energicznymi i gadatliwymi kotami.
Rasa ta jest niezwykle towarzyska i nie radzi sobie dobrze, jeśli zostanie pozostawiona sama. Lepiej nadają się do domu, gdzie zawsze mają kogoś, kto spędzi z nimi czas. Birmańczycy mogą wykazywać dominację w stosunku do innych kotów, dlatego najlepiej przedstawić je innym kotom, gdy są jeszcze kociętami. Są wspaniałymi towarzyszami dla dzieci ze względu na ich duże zasoby energii.
Choć nie tak rozmowni jak ich syjamscy przodkowie, to kot birmański odziedziczył skłonność do wyrażania swoich potrzeb. Kiedy będą potrzebować więcej Twojej uwagi, dadzą ci znać chrapliwym, gardłowym pomrukiem. Kot birmański jest rozmownym kotem dość chętnym do prowadzenia długich rozmów z właścicielami.
Birmańczyk jest bardzo inteligentny, czuły i niezwykle lojalny. Uwielbia przebywać z ludźmi, a nawet psami. Jedną z ich najbardziej ujmujących cech jest to, że uwielbiają wykonywać sztuczki. Łatwo uczą się bawić w bardzo psi sposób, dlatego zyskały przydomek psi kot. Te koty wydają się czuć, że ich obowiązkiem jest zapewnienie rozrywki swoim towarzyszom.
Birmańczycy są znani z tego, że są wyjątkowo przywiązani. Nie radzą sobie sami i wszędzie podążają za swoimi ludźmi. Są typem kota, który zawsze znajdzie drogę na kolana i do łóżka.
Ostrzegamy jednak, że te koty mogą być również bardzo uparte, gdy tylko bardzo będą czegoś chciały, to trudno będzie ich przekonać do zmiany zdania.
Kot birmański i dzieci
Najlepiej czują się wśród większego grona osób, przez co doskonale sprawdzą się w wielopokoleniowych rodzinach. Są również wspaniałym towarzyszem dzieci w każdym wieku – cierpliwie znoszą noszenie na rękach i wszelkie pieszczoty. Przy czym należy dziecku wytłumaczyć, że kot to nie zabawka a żywa istota, która również potrzebuje swojej przestrzeni. Przy odpowiednim wyczuciu, kot i dziecko są w stanie zostać najlepszymi przyjaciółmi.
Pielęgnacja i opieka ogólna
Kot birmańskie jest łatwy do pielęgnacji i nie zrzuca zbyt wiele sierści. Wystarczy cotygodniowa szczotkowanie z gumowym grzebieniem. Pamiętaj, że podobnie jak wszystkim innym kotom, będziesz musiał regularnie ścinać pazury i regularnie sprawdzać zęby.
Żywienie
Święty kot birmański jest smakoszem i jest dość wybredny, jeśli chodzi o jedzenie. Dlatego trzeba mu zapewnić suchą lub mokrą karmę wysokiej jakości. Żywienie kota birmańskiego w dużej mierze powinno opierać się na pokarmach pochodzenia zwierzęcego, które dostarczają odpowiednich ilości białka. W diecie kota nie może zabraknąć aminokwasów egzogennych: tauryny, lizyny, tryptofanu, metioniny, cysteiny i argininy, których kot nie jest w stanie sam wytworzyć. Kluczowym elementem jest odpowiednio zbilansowana dieta pod kątem wymagającej okrywy włosowej, bogata w białko odpowiednie mikroelementy, oraz włókno pokarmowe które wspomoże zapobiegać powstawaniu kul włosowych
Zdrowie
Ogólnie rzecz biorąc, kot birmański jest zdrową rasą kotów, ale podobnie jak wszystkie koty rasowe, należy zwrócić uwagę na kilka problemów zdrowotnych:
- Zespół przeczulicy kotów, w którym kot staje się bardzo wrażliwy na dotyk i może zacząć samookaleczać się, gryząc się lub nadmiernie pielęgnując.
- Hipokaliemia (niskie stężenie potasu we krwi), która może prowadzić do osłabienia mięśni.
- Cukrzyca występuje w birmańskiej puli genowej częściej, niż u większości innych ras.
- Mogą być również bardziej podatne na kamienie w drogach moczowych, niż inne rasy, dlatego zawsze bądź ostrożny, kupując kociaka od odpowiedzialnego hodowcy.
Koty birmańskie są wyjątkowo ufne
Hodowcy podnoszą ważną kwestię bezpieczeństwa specyficzną dla Birmańczyków – nie pozwól tym kotom przebywać na zewnątrz. Koty birmańskie są niezwykle ufnymi stworzeniami o ograniczonych instynktach przetrwania, co czyni je łatwym celem dla drapieżników lub złodziei.
Ponadto, w przeciwieństwie do wielu płochliwych ras kotów, birmańskie koty nie boją się obcych. Trzymanie ich w zamkniętym pomieszczeniu chroni te wrażliwe zwierzęta przed porwaniem i większymi zwierzętami, które mogą im zaszkodzić.
Jak zadbać o bezpieczeństwo kota?
Zbyt duże oddalenie się kota od miejsca zamieszkania zdecydowanie nie jest wskazane – co bowiem jeśli skieruje się na ruchliwą ulicę lub w inne niebezpieczne miejsce?
Koty doskonale wiedzą, jak trafić z powrotem do swojego lokum, jednak czasem dojść może do sytuacji, w której nie będą w stanie do niego powrócić. Mogą czegoś się przestraszyć, przez co uciekną na nieznane sobie tereny lub ulec wypadkowi. Zawsze istnieje również zagrożenie, że ktoś postanowi go przygarnąć, przez co nigdy nie zobaczymy już naszego pupila.
We wszystkich tych sytuacjach przydatny jest lokalizator GPS przyczepiony do obroży. Każdy kot, a już zwłaszcza wychodzący, powinien stale nosić obrożę. Koty łatwo się do niej przyzwyczajają, a przydaje się do identyfikacji pupila w przypadku zagubienia (łatwiej opisać zgubę w ogłoszeniach), kot jest rozpoznawalny np. dla sąsiadów, można do niej przypiąć smycz, zawiesić na niej dzwoneczek i – właśnie – lokalizator. Dzięki temu urządzeniu możesz całodobowo sprawdzić lokalizację swojego czworonożnego przyjaciela i szybko go odnaleźć w razie zguby lub kradzieży.
Cena
Cena kota birmańskiego może być nie tylko wypadkową jego wyjątkowej historii i tego, że niegdyś uchodził wręcz za święte zwierzę, ale również jego wspaniałego usposobienia i więzi, którą potrafi stworzyć z człowiekiem. Średnia cena na kocięta tej rasy to około 2 500 zł.
Kot birmański – dla kogo będzie odpowiedni?
Jeśli uwielbiasz duże, wyraziste oczy Persa, ale nie lubisz pielęgnacji sierści związanej z ich utrzymaniem, kot birmański jest piękną alternatywą do rozważenia. Oprócz atrakcyjnego wyglądu, ta żywa, czuła rasa jest świetnym przyjacielem dla rodzin, które lubią towarzyskie, dociekliwe zwierzątko.
Piękne, inteligentne, świadome i zabawne to wszystkie słowa używane do opisania tej wspaniałej rasy kotów. Jeśli szukasz kota, który naprawdę chce Twojej uwagi, Birmańczyk może całkiem dobrze wpasować się w Twoje życie i oczekiwania. Jeśli jednak wolisz przeciętną osobowość kotów, która jest mniej lub bardziej samowystarczalna, woląc okazywać uczucia na własnych warunkach, birmańskie koty prawdopodobnie nie są dla ciebie rasą.
Kot birmański – wady i zalety
Każda rasa czworonoga ma swoje dobre i gorsze strony. Wady i zalety kota birmańskiego przedstawiają się następująco:
Wady:
- źle znosi chłód – należy zapewnić mu odpowiednią temperaturę otoczenia, szczególnie w okresie zimowym,
- źle znosi samotność,
- ciężki do hodowli, ze względu na bardzo restrykcyjne wymagania wizualne.
Zalety:
- niewymagający,
- łatwy w pielęgnacji,
- bardzo oddany człowiekowi, tworzy z nim silną więź i doskonale odnajduje się w kontakcie z dziećmi – cierpliwie znosi noszenie na rękach i pieszczoty,
- nadaje się do życia w wielopokoleniowej rodzinie,
- nadaje się do życia w mieszkaniu,
- przyjazny względem innych zwierząt, wręcz lubiący ich towarzystwo,
- łatwy w pielęgnacji.
