Historia rasy
Prawdopodobnie pudle znane są już 400 lat. Nie do końca jednak posiadamy dziś wiedzę na temat ich historii. Ich pochodzenie nie jest do końca wyjaśnione. W wielu źródłach pojawia się informacja, że pies rasy pudel pochodzi od psów wodnych. Niegdyś na Półwysep Iberyjski z Afryki przybył barbet, którego skrzyżowanego z portugalskim psem wodnym.
Pudel został uznany za rasę francuską (przez Międzynarodową Federację Kynologiczną), choć pojawiły się wątpliwości, czy jednak nie jest to rasa niemiecka (zresztą sama nazwa „pudel” pochodzi od niemieckiego słowa „pudden” czyli pluskanie się w wodzie). Pudle znajdziemy już na obrazach popularnych, XVI-wiecznych malarzy. W XVIII wieku pudle służyły za… psy myśliwskie. Dzisiaj wydaje się to mało prawdopodobne, ale faktycznie czworonogi te aportowały wodne ptactwo. Francuska nazwa pudla to „caniche” (z francuskiego od „cane” czyli samca kaczki). Z historii wynika też często występujący dziś styl strzyżenia pudla czyli dużo sierści z przodu (żeby pies był chroniony przez przemarznięciem) i wygolony tył (by czworonogowi było łatwiej się poruszać).
Prawdziwa kariera i popularność pudla zaczęła się w XVIII wieku za czasów panowania Ludwika XV. To właśnie u niego na dworze pokochano psy tej rasy. Tym samym pudle otrzymały nobilitację – stały się modne i pożądane. Tym bardziej dbano o ich wygląd. Zwierzaki perfumowano, a strzygli je najlepszy fryzjerzy w kraju. To już wystarczyło, by pokochać te czworonogi od pierwszego wejrzenia. Szybko dostrzeżono jednak, że wygląd to nie jedyna zaleta tego psiaka. Doceniono jego inteligencję, przyjazne nastawienie oraz po prostu – niebywały wdzięk.
Ciekawostki
Pudle wraz z jamnikami stanowiły idealny duet do wyszukania trufli, które były nie tylko najdroższe, ale przede wszystkim uwielbiane w dworskiej kuchni. To właśnie pudel wskazywał, gdzie znajduje się trufla, a jamnik ją wykopywał. Niesamowite, prawda? To właśnie za czasów Ludwika XV zaczęto miniaturyzować psa. Do dzisiaj mówi się, że żaden pies w historii nie zrobił takiej kariery jak pudel właśnie. I trudno się dziwić – cudowny wygląd, ponadprzeciętna inteligencja i uwielbienie do ludzi. Czego chcieć więcej w przypadku domowego pupila?
Do najstarszych pudeli zaliczamy tak zwanego pudla dużego (nazywano go królewskim). To pies bardzo wysportowany i świetnie też nadający się do życia w rodzinie – uwielbia towarzystwo ludzi. W trakcie rozwoju rasy powstał także pudel średni, który z czasem stał się bardziej popularny niż jego poprzednik. W XVIII wieku powstał pudel miniaturowy, który także zaskarbił sobie serca wielu osób.
Pudel – ogólne informacje o rasie
Pudle zaliczamy do IX grupy FCI (psy ozdobne oraz do towarzystwa), sekcja 2 (pudle).
Wyróżniamy sporo typów pudli. Pod kątem wielkości aż cztery:
pudel duży (45-62 cm wysokości w kłębie, waga do 22 kg),
pudel średni (35-45 cm wysokości w kłębie, waga do 14 kg),
pudel miniaturowy (28-35 cm wysokości w kłębie, waga do 7 kg),
pudel toy (24-28 cm w kłębie, waga do kg).
To co łączy wszystkie wielkości pudli to takie same proporcje. Pies rasy pudel nie może posiadać zmian proporcji głowy w stosunku do tułowia,
Inne istotne cechy u pudli:
- długa kufa długość 9/10 długości czaszki,
- zgryz nożycowy,
- grzbiet nosa prosty,
- oczy – kształt migdałowy,
- głowa proporcjonalna do tułowia, nie delikatna i nie bardzo masywna,
- znacznie zaznaczony guz polityczny,
- uszy długie, z falistą sierścią, okrągłe na końcach,
- szyja mocna,
- krótki grzbiet,
- zaokrąglony zad,
- brzuch delikatnie podkasany,
- nogi przednie dobrze umięśnione,
- ogon wysoko osadzony (nierzadko strzyżony na kształt pomponu).
Szata u pudla
Sierść pudla jest bardzo obfita, miękka, wręcz wełnista. Dodatkowo charakteryzuje się dużą elastycznością i sprężystością. Te cechy, szczególnie te dwie ostatnie, powodują jednak to, że sierść bardzo łatwo się filcuje. Dlatego tak bardzo ważna jest pielęgnacja, niezależnie od tego, czy nasz pudel jest psem wystawowym czy też nie. Nie trzeba jednak poświęcać na to dużo czasu. Tak naprawdę wystarczy dokładnie wyszczotkować psa co kilka dni. Najważniejsze jest jednak to, by robić to regularnie.
Pudel kojarzony jest przede wszystkim z jego wyjątkową sierścią. Trudno się dziwić – właściwie nie ma drugiego takiego małego psa, którego sierść jest tak podatna na stylizowanie. Właściciele, którzy wystawiają swoje pudle, powinni zdecydować się na jedną z dostępnych, oficjalnie uznanych fryzur. Należy wybrać stylizację, w której dany pies będzie wyglądał najlepiej. Bardzo ciekawą opcją jest tzw. fryzura „na lwa” (fryzura, która odsłania bardzo dużo). Jednak nie pojawia się bardzo często, ponieważ w żaden sposób nie maskuje wad. Jeżeli właścicielowi zależy na tym, aby jednak ukryć pewne niedociągnięcia, na pewno wybierze inny rodzaj fryzury.
Umaszczenie
Umaszczenie pudli jest tylko i wyłącznie jednolite. Zazwyczaj psy te są koloru czarnego, ciemnobrązowego, srebrzystoszarego, morelowego lub białego. Ciekawostkę może stanowić fakt, że szczenięta srebrzyste rodzą się czarne. Kolor ich sierści wybarwia się do do 16-tygodnia życia. W Niemczech funkcjonują pudle czarne podpalane, jak również czarno-biało, ale tych czworonogów w Polsce się nie uznaje.
Nadal ewenementem w naszym kraju jest tzw. pudel sznurowaty. Jak sama nazwa wskazuje jego sierść skręca się długie sznury. Taki pies wygląda niezwykle oryginalnie. Takie pudle występują między innymi w Stanach Zjednoczonych.
Pielęgnacja sierści
U pudla występują dwa rodzaje sierści: kędzierzawe i sznurowe (wspomniane wyżej). Ta pierwsza, bardziej nam znana, jest niezwykle obfita, miękka, elastyczna i sprężysta w dotyku. Loczki tworzące się na pudlu powinny skręcać się równo. Włos powinien być gruby, gęsty i tej samej długości. Jeżelu pudel jest w posiadaniu włosa twardego w dotyku, to zazwyczaj na wystawach jest niżej oceniany. Sierść sznurowa w Polsce nie jest znana. Także charakteryzuje się gęstością, obfitością i delikatną, wełnistą strukturą. Tworzące się charakterystyczne sznury mają długość nie mniej niż 20 centymetrów. Im są dłuższe, tym wyżej się je ocenia.
Jak pielęgnować tę piękną, robiącą wrażenie na ludziach z całego świata sierść? To temat bardzo rozległy. Warto powiedzieć, że nie ma innej rasy psa, która na wystawach występowałaby w tak różnorodnych fryzurach. Strzyżenie pudli miało już miejsce dawno temu – wtedy raczej nie myślano o względach estetycznych (chociaż na pewno też), ale głównie użytkowych. Psy polowały na kaczki i wystrzyżone były sprawniejsze.
Niezależnie od tego o jakiej fryzurze dla swojego pupila marzy jego właściciel, pudla trzeba strzyc. Sierść rośnie bardzo szybko i systematycznie. Oprócz względów stricte estetycznych trzeba mieć przede wszystkim względy komfortu psa. Jeżeli zaniedbamy pielęgnację, to można się spodziewać szybkiego sfilcowania sierści. Dlatego warto pamiętać o regularnej pielęgnacji (kąpiel i szczotkowanie) bez względu na to czy nasz pudel jest wystawowy czy też nie.
Oczywiście rodzaj strzyżenia różni się od siebie w obu tych przypadkach. Psa niewystawowego strzyże się krótko, gdyż wtedy właścicielowi i psu jest po prostu wygodnie – taką sierść prosto utrzymać w czystości. Oczywiście nie trzeba pomijać elementów ozdobnych – np. warto zostawić dłuższy włos na uszach i na ogonku. W przypadku pudla wystawowego nie ma dużej dowolności. Trzeba bardzo dobrze znać wzorzec rasy i swojego psa – tak by móc w odpowiedni sposób uwydatnić jego zalety i ukryć mankamenty.
Szczotkowanie pudla
Jak odpowiednio szczotkować pudla? Warto poznać szczegóły, gdyż jest to najważniejszy zabieg pielęgnacyjny w przypadku psa tej rasy. Najlepiej szczotkować go dwa razy w tygodniu. Wystarczy, że zaniedbamy zabieg przez dwa tygodnie i już możemy spodziewać się dużego zbicia i sfilcowania sierści, którą trudno będzie już wyprowadzić na prawidłowe tory. Bardzo ważne jest to, by przygotowywać do regularnych zabiegów psa już od wieku szczenięcego. Najlepiej zacząć od szczotkowania tuż po spacerze lub intensywnej zabawie (gdy psiak jest zmęczony).
Pudel podczas tego zabiegu pielęgnacyjnego powinien leżeć na stole – wówczas jego właściciel/osoba, która szczotkuje siedzi obok na krześle. Najlepsze będą szczotka włosiana lub włosiano-nylonowa. Niektórzy używają szczotki metalowej o gładko zakończonych drucikach (nosi nazwę „pudlówki”) lub drucianej o perfekcyjnie zakończonych igłach. Warto wyposażyć się także w dwa grzebienie metalowe – rzadki oraz średnio gęsty. Przydadzą się także nożyczki do rozcięcia ewentualnych supłów, zgrzebło z obrotowymi zębami do rozczesywania podszerstka czy odżywka w areozolu do szczotkowania (ten ostatni element jest szczególnie istotny).
Charakter
Pudel to nie tylko przepiękny pies, ale także zwierzak, który charakteryzuje się wspaniałym charakterem. To doskonały towarzysz codziennego życia – przyjaźnie nastawiony, bardzo sympatyczny i wpatrzony z miłością w swojego właściciela i całą rodzinę, do której przynależy. Uwielbia spędzać czas z ludźmi, kocha pieszczoty, szczególnie na kanapie. Kocha się bawić również zabawkami. Pudel posiada ogromne ilości energii, którą gdzieś musi spożytkować. Zazwyczaj robi to właśnie bawiąc się – niekoniecznie niszcząc rzeczy w mieszkaniu (chyba, że pies nie jest rozładowany energetycznie i czuje się samotny – wówczas może dojść do dewastacji). Warto pomyśleć też o szkoleniu pudla – będzie to nie tylko z korzyścią dla nas, ale także dla psa.
Każda forma aktywności będzie dla niego wielką atrakcją. Oczywiście nie ma mowy o stosowaniu agresywnych metod nauki (tak jak w przypadku innych ras psów), gdyż może to skazać psa na poważne traumy. W grę wchodzi tylko metoda pochwał i nagród. Ogromne pokłady energii u pudla jednak nie oznaczają, że jest on typem “który nie usiedzi na miejscu”. Potrafi spokojnie leżeć, niemniej jednak to psiak, który jest zawsze gotowy do działania.
Inteligencja i miłość do właściciela
Warto podkreślić ogromną inteligencję pudla. Uczy się nowych rzeczy w błyskawicznym tempie. Tak naprawdę jest w stanie dopasować się do każdego trybu życia swojego właściciela (oby ten zapewnił mu aktywność, np. podczas spacerów do lasu). Jak pudel reaguje na nowe, nieznane mu dotychczas sytuacje? Może wykazywać lekką nieufność, także do nowo poznanych osób czy psów. Ale gdy tylko poczuje, że wszystko jest w porządku, automatycznie staje się przyjazny i bardzo ufny.
Pudle niekoniecznie dobrze czują się same. Najchętniej towarzyszyłyby swojemu właścicielowi na każdym kroku. Nie oznacza to jednak, że nie mogą w ogóle zostawać same w domu, szczególnie jeżeli od małego uczone są tego, że ich właściciel nie zawsze jest przy nich (należy do tego przyuczać stopniowo i z rozsądkiem). Mogą, ale oczywiście wszystko w granicach zdrowego rozsądku. Zawsze po powrocie właściciel powinien poświęcić dużo czasu pudlowi.
Szczekanie
Czy pudel jest szczekliwy? Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Na pewno jest bardzo czujnym psem i gdy tylko coś go poruszy/zaniepokoi, to podnosi głos. Nie należy tego raczej zaliczać do wad czworonoga, szczególnie gdy mieszkamy na wsi. Czujność pupila może ostrzec nas np. przy pojawieniem się złodziei.
Niestety nie jest to do końca plus w przypadku bloków – nadmierne szczekanie może być bardzo uciążliwe nie tylko dla właścicieli, ale także dla sąsiadów. Jak wygląda kwestia skłonności do ucieczek? Małe pudle (toy oraz miniaturowe) robią to zdecydowanie rzadziej. Pudle średnie oraz duże mogą uciekać częściej – czasem wykazują skłonności do samotnego penetrowania terenu, szczególnie wtedy, gdy ich ogromne pokłady energii nie są spożytkowane. Dlatego przede wszystkim trzeba pamiętać o odpowiedniej dawce ruchu dla psa. Po drugie – warto wyposażyć pupila w lokalizator GPS (nawet miniaturowe pudle i pudle toy).
Pudel jako pierwszy pies
Wiele osób, które dotychczas nie miało przyjemności być w posiadaniu psa, zastanawia się czy pudel to dobra rasa na pierwszego psa. Oczywiście, że tak. To czworonóg, który posiada mnóstwo pozytywnych cech, a w dodatku dostosowuje się do właściciela. Jest bardzo przyjacielski, sympatyczny, szybko się uczy i z ogromną miłością spogląda codziennie na swojego właściciela. Sprawdzi się niezależnie od osobowości właściciela – zarówno u tego bardziej ekstrawertycznego czy introwertycznego. Oczywiście ważne jest to, by zapewnić psiakowi aktywność fizyczną – wówczas damy mu pełnię szczęścia.
Żywienie pudla
By cieszyć się zdrowym i szczęśliwym pudlem trzeba go dobrze odżywiać. Najlepiej gotową karmą renomowanej marki. Wówczas mamy pewność, że dostarczamy psu wszystkie potrzebne składniki. Oczywiście jedzenie przygotowywane na własną rękę także powinno być w porządku – pod warunkiem, że mamy wiedzę na temat odpowiedniego żywienia czworonoga. Nie należy zostawiać jedzenia w misce na stałe – wystarczy pupila karmić raz lub dwa razy dziennie. Warto karmę, jej podawane ilości, częstotliwość karmienia skonsultować z weterynarzem lub/i dietetykiem zwierząt. Odpowiednie żywienie zminimalizuje ryzyko występowania chorób.
Zdrowie
Pudel żyje średnio 15 lat. Psiaki te często mają problemy z uszami – dlatego trzeba je czyścić regularnie, by czworonóg unikał infekcji. Inne często występujące u pudli choroby to zapalenia ucha, zaburzenia endokrynne (choroba Addisona lub hipokortyzolizm), zapadanie tchawicy (choroba dróg oddechowych) czy dysplazja stawu biodrowego. Dlatego należy obserwować psa i poddawać go regularnym kontrolom u weterynarza (w tym badaniom). Nie zapomnijmy również o zaczipowaniu naszego zwerzaka. Jak pudel radzi sobie z upałami? Nie najlepiej. Dlatego warto spacerować dłużej rano i późnym wieczorem. Zaleca się w tym okresie udawanie się (nie w upalnych porach) nad wodę – pudle uwielbiają schładzać się w ten sposób.
