Historia rasy
Dog kanaryjski to prawdopodobnie pies z bardzo bogatą historią. Pierwsze wzmianki na temat tej rasy pojawiły się już około 50 roku przed naszą erą. Wtedy to w Mauretanii panował król Juba. Jest wielce prawdopodobne, że władca ten wysłał grupkę ludzi do archipelagu Wysp Kanaryjskich, by ci dokładnie zbadali to terytorium. Z tych wojaży poddani przywieźli dwa psy. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że czworonogi były wręcz ogromnych rozmiarów. Oprócz tego psy te były niezwykle wytrzymałe, temperamentne i bardzo głośne. Zwierzęta te zaczęto traktować z dużym wręcz namaszczeniem. Podobno pojawiały się nawet na nabożeństwach żałobnych. Nie wiemy jednak, jaka była ich rola. Nie sposób znaleźć tak szczegółowe informacje w różnego rodzaju źródłach. Być może, z racji swoich umiejętności stróżowania, miały strzec zmarłego na jego ostatniej drodze. Bardzo prawdopodobne jest także to, że zwierzaki poświęcano w ofierze, gdy umierał ich właściciel. Więcej informacji o życiu tych psów przed kolonizacją nie mamy.
XVI i XVII wiek to okresy, w których psy w typie dogów kanaryjskich cieszyły się sporym zainteresowaniem. Wszelakie źródła historyczne podpowiadają, że czworonogi te, jak nietrudno się domyślić, sprawdzały się jako stróże oraz likwidowały bezpańskie psy, które mogły być niebezpieczne dla ludzi. Niestety z czasem dogi kanaryjskie zaczęły atakować zwierzęta domowe oraz bydło. Dlatego w pierwszej połowie XVI wieku wydano dekret, który nakazywał zabicie niemal całej populacji psów. Na szczęście nie wszystkie czworonogi zlikwidowano, dzięki temu rasa później mogła pomału rozwijać się dalej.
Wiele osób podejrzewa, że psy były uczestniczyły w polowaniach na dzikie zwierzęta. Trudno jednak znaleźć w źródłach historycznych potwierdzenie tej tezy. Nie wiadomo też, jak krzyżowano te psy z innymi. Ostatnie teorie głoszą, że mieszano je z rasami angielskimi. Czy tak było na pewno? Trudno powiedzieć. Początek XX wieku to niemal całkowite wyginięcie rdzennych “Presa Canario”.
Pochodzenie
Początek XX wieku to wzrost zainteresowania silnymi oraz masywnymi psami, które świetnie sprawdzały się w bardzo modnych i dochodowych wówczas psich walkach. Podejrzewano, że w tego typu aktywnościach doskonale sprawdzą się takie czworonogi jak buldog, bullterier, dog niemiecki czy mastif hiszpański. Zwierzęta te były ze sobą kojarzone, a wszystko to w celu wypracowania idealnego psa, który będzie miał największą odwagę oraz zacięcie do walki. Tym sposobem wypracowano Perro de Ganado Majorero (bardzo przypominający “doga kanaryjskiego” sprzed XX wieku), które charakteryzowały się przede wszystkim wielką odwagą. Odznaczały się także ciekawym umaszczeniem, głównie pręgowanym, ale zdarzały się także odmiany piaskowe, czarne czy te z białymi łatkami. Lata siedemdziesiąte to bardzo ważny okres w rozwoju rasy. Wielu miłośników dawnego Perro de Presa Canario (którego dziś nazwalibyśmy dogiem kanaryjskim) walczyło o rekonstrukcję razy. Przeprowadzano wywiady i spisywano historie, które pomogłyby odtworzyć tę dawną rasę. Mało tego. Doszło nawet do intensywnych poszukiwań przedstawicieli tej dawnej rasy. Liczono, że dzięki temu uda się stworzyć nowe linie hodowlane. W tym czasie doszło do powstania bardzo wielu krzyżówek z innymi rasami. A wszystko to w celu ujednolicenia populacji, tj. uzyskania szerszej puli genetycznej.
Koniec lat osiemdziesiątych to swego rodzaju przełomowy okres w rozwoju hodowli dogów kanaryjskich. Wtedy to właśnie zostały zorganizowane dwa regionalne pokazy psów, gdzie zaprezentowano sporo dogów kanaryjskich. Wstępne uznanie rasy przez Międzynarodową Federację Kynologiczną miało miejsce w 2001 roku. Wtedy to powstał nowy wzorzec i nowa, oficjalna już dawno “Dogo Canario”. Dopiero jednak w 2011 doszło do pełnego uznania rasy przez Międzynarodową Federację Kynologiczną.
Dogi kanaryjskie w Polsce
W latach dziewięćdziesiątych XX wieku zainteresowanie dogami kanaryjskimi coraz bardziej rosło. Szczególnie wzrost zainteresowania następował w Stanach Zjednoczonych, ale “szał” na Dogo Canario nie ominął także Polski, chociaż w tym czasie FCI jeszcze tej rasy nie uznawało. Gdy pierwsi przedstawiciele dogów kanaryjskich zaczęli przybywać do naszego kraju, nikt praktycznie nie miał pojęcia o tym typie psów. To była całkowita nowość zarówno jeżeli chodzi o wygląd tego czworonoga, jak i jego charakter. Sporo wątpliwości pojawiało się w związku z prowadzeniem linii hodowlanych – nie występowały żaden wzorzec czy instrukcja, które mówiłyby jak to robić prawidłowo. Mimo wszystko sporo hodowców podjęło się tego wyzwania. Dogi kanaryjskie ich urzekły i zapragnęli rozwinąć tę rasę także w naszym kraju. Nie było to jednak proste, także ze względu na to, że Związek Kynologiczny nie wyrażał zgodę na rejestrację psów. Oficjalnie przecież rasa ta nie istniała. Wtedy to o tych czworonogach mówiono, że są to najdroższe “kundle” w Polsce. Mimo to hodowcy nie dawali za wygraną. Zależało im na tym, by psy w końcu zaczęły występować na wystawowych ringach. W końcu udało się uzyskać prawo do rodowodów – nastąpiło to dopiero w 1998 roku. Pierwsze psy importował ze Słowacji Artur Tomaszczyk z Gliwic.
Wygląd
Dog kanaryjski, zaliczany do molosów, posiada dużą, kwadratową głowę, której szerokość wynosi tyle samo co długość. Pysk jest bardzo masywny, klatka piersiowa głęboka, a zad lekko uniesiony. Cechą charakterystyczną doga kanaryjskiego są gruba skóra, ciężkie kości, masywna głowa, silnie mięśnie, mięsista górna warga i spora szczęka. Uszy zwisają, chyba że są przycięte (nadal w wielu hodowlach jest to praktykowane). Sierść jest krótka, bez podszerstka. Często spotykamy umaszczeniem jest sierść płowa i pręgowana. Punkt sporny stanowi kolor czarny, który nie jest akceptowany przez Międzynardową Federację Kynologiczną.
Charakter
Dog kanaryjski to pies z jednej strony bardzo zrównoważony i opanowany, ale z drugiej dość pewny siebie posiadający ognisty, hiszpański temperament. Trzeba zdawać sobie sprawę, że w chwilach porywów potrafi być bardzo popędliwy i wręcz gwałtowny. Z racji tego, że dogi kanaryjskie były hodowane do walki, charakteryzują się dzisiaj bardzo bojowym wręcz temperamentem. Sporo przedstawicieli rasy może wykazywać agresywne zachowania, zwłaszcza gdy poczują nawet nutkę zagrożenia, szczególnie pod względem swojego stada (a więc i własnej rodziny). Jednak dla swojego właściciela i całej jego rodziny pies jest bardzo łagodny i opiekuńczy. Wielu hodowców nazywa go wręcz wielkodusznym. Jeżeli jednak zestawimy go z kimś nieznajomym, to dog z pewnością wykaże się sporym dystansem, a wręcz nieufnością. Oczywistym jest, że sporo osób, które biorą pod uwagę zakup doga kanaryjskiego, zastanawia się, czy ten wykazuje się skłonnością do ucieczek. Nie należy się tego specjalnie obawiać – pies ten wykazuje nadmierne wręcz przywiązanie do grupy oraz wrodzoną potrzebę jej chronienia. Dlatego dogi nie powinny się oddalać. Nie zmienia to jednak faktu, że warto wyposażyć naszego czworonoga w lokalizator GPS – to już nie “bajer”, a konieczność, szczególnie w przypadku dużych psów.
Umiejętności
Dobrze wiemy, że z racji tego, że niegdyś dog kanaryjski był wykorzystywany do walk psów, dzisiaj jest to czworonóg bardzo obronny i stróżujący. Tradycyjnie wykorzystywany był także do choroby i pędzenia bydła. Między innymi z racji tego może dzisiaj doskonale pełnić rolę psa stróżującego. Ciekawostkę, choć niezmiernie istotną, może stanowić fakt, że dog kanaryjski nie wymaga specjalnego szkolenia w kierunku stróżowania i obrony. Te umiejętności znajdują się po prostu we krwi doga kanaryjskiego.
Dogo canario – szkolenie
Dodatkowo jest to pies bardzo inteligentny, a to oznacza, że wybierając się z nim na szkolenie możemy liczyć szybko na sukcesy. To typ czworonoga, który na wszelkie tego typu aktywności jest bardzo podatny, co nie oznacza jednak, że nie trzeba będzie wykazać się wobec jego szkolenia dużą konsekwencją. Dog kanaryjski bywa psem upartym i nie zawsze chce poddawać się poleceniom. Jeżeli tylko wyczuje, że osoba, która go prowadzi, wykazuje się słabością, będzie chciał ją zdominować. Dlatego tak ważne jest to, aby jednak trzymać go “twardą ręką”, co absolutnie nie oznacza, że można stosować wobec tego (jak i każdego innego) psa agresji, krzyków itd. Absolutnie nie. Tylko i wyłącznie metoda pochwał i nagród wchodzi w grę. Warto także psa zacząć socjalizować od początku. Musi poznawać inne psy, ludzi, zapachy, miejsca. Finalnie na pewno okaże się, że czworonóg będzie doskonałym członkiem rodziny. Opiekuńczym, oddanym, kochającym – zresztą z wzajemnością!
Zdrowie
Dog kanaryjski może chorować na dysplazję. Schorzenie to dotyka bardzo wiele psów dużych rozmiarów. Trzeba jednak powiedzieć, że w przypadku doga kanaryjskiego choroba ta ma miejsce dość rzadko. Należy mieć na uwadze fakt, że jest to pies, który może być dotknięty chorobą stawów. Dlatego tak istotne jest to, by psa dobrze odżywiać (o tym więcej za chwilę) i ewentualnie podawać suplementy na stawy. Inna kwestia to dawkowanie ruchu w okresie wzrostu. Zbytnie przeciążanie czworonoga, gdy ten dorasta, może się źle skończyć, m.in. chorobami stawów właśnie. By zminimalizować ryzyko chorób u doga kanaryjskiego, trzeba kupić go w sprawdzonej hodowli. W profesjonalnych miejscach tego typu do reprodukcji wykorzystywane są tylko i wyłącznie psy wolne od dysplazji. Kolejna dolegliwość, która może dotknąć psa tej rasy i w dodatku jest bardzo niebezpieczna, to skręt żołądka. Nie można wychodzić z psem na zewnątrz (ani się z nim bawić) tuż po jedzeniu. Po posiłku dog kanaryjski powinien odpoczywać – zresztą tyczy się to nie tylko tej rasy, ale każdej innej. Czasem zwierzęta te chorują na entropium oraz ektropium – to schorzenia oczu. Często psy te dotyka także zapalenie spojówek. Dlatego warto regularnie zwracać uwagę na oczy psa, a w razie wątpliwości od razu udawać się do weterynarza.
Żywienie doga kanaryjskiego
Tak jak w przypadku każdej innej rasy, tak i tutaj niezwykle istotne jest odpowiednie żywienie psa. Dog kanaryjski powinien otrzymywać zbilansowaną, jakościową karmę dla psów ras dużych, która będzie odpowiednio dopasowana do wieku oraz poziomu aktywności danego czworonoga. By mieć pewność, że podawane jedzenie jest odpowiednie, można skonsultować dobór karmy z weterynarzem, a najlepiej dodatkowo także z dietetykiem zwierząt. Dobór jedzenia dla psa jest niezmiernie istotny – jeżeli jako właściciele zrobimy to dobrze, to możemy tym oto sposobem zminimalizować ryzyko wielu chorób. Wiele zachorowań rodzi się z racji niekorzystnego odżywiania. Warto zatem mieć na uwadze, by nie podawać psu ludzkiego jedzenia. Jako dodatek sprawdzą się smaczki (szczególnie gdy szkolimy naszego czworonoga), ale te dobrej jakości o odpowiednim składzie. Nie można jednak przesadzać z ich ilością – powinny być wpisane w dobowy bilans kaloryczny. Sporo właścicieli decyduje się na dietę BARF dla swojego psa. To kontrowersyjny sposób żywienia, który ma wielu zwolenników oraz przeciwników. Tego typu dieta przypomina tę naturalną – opiera się przede wszystkim na mięsie, kościach i małej ilości warzyw. Dobrze skomponowana, będzie dietą prawidłową, trzeba jednak mieć sporo wiedzy i kompetencji, by realizować ją poprawnie. W przypadku BARF-u należy też podawać dodatkowo suplementy – dobierzemy je razem z weterynarzem.
Pielęgnacja
Dobrą wiadomością dla przyszłych właścicieli dogów kanaryjskich jest to, że pies ten nie potrzebuje pielęgnacji. By zachował piękną, lśniącą sierść, musi być wyczesywany. Nie trzeba jednak tego robić często – szczotkowanie raz w tygodniu w zupełności wystarczy. Dog kanaryjski nie posiada podszerstka, to kolejna dobra wiadomość! Pies ten linieje w niewielkim stopniu. Jeżeli jednak będziemy do regularnie wyczesywać, to możemy się spodziewać, że nie będziemy znajdowali sierści w mieszkaniu. Warto zwrócić uwagę także na charakterystyczne uszy doga – z racji tego, że są zwisające, muszą być regularnie czyszczone. W ten sposób unikniemy infekcji, która może powstać bardzo szybko, a do tego być niezwykle bolesna dla psa.
Rasa agresywna
Warto wspomnieć, że w naszym kraju dog kanaryjski uznawany jest za rasę agresywną (obok np. buldoga amerykańskiego czy rottweilera). Jeżeli ktoś chce otworzyć hodowlę dogów kanaryjskich to, wedle Ustawy o ochronie zwierząt, musi otrzymać na to zgodę od organu gminy ze względu na planowanie miejsce prowadzenia hodowli. Zezwolenie to wcale nie jest takie proste do uzyskania – a jego otrzymanie wcale nie oznacza, że wkrótce nie będzie… odebrane. Organy mają takie prawo, gdy okaże się, że psy stanowią zagrożenie dla ludzi lub innych zwierząt (np. budynek hodowlany, w którym się znajdują, nie są odpowiednio zabezpieczone przed ucieczkami). Warto także dodać, że import oraz sprzedaż dogów kanaryjskich są zakazane w Australii oraz w Nowej Zelandii.
Dog kanaryjski – dla kogo ta rasa?
Dog kanaryjski to pies dla osób świadomych i najlepiej doświadczonych w posiadaniu psów. Odpowiedzialność, konsekwencja, cierpliwość – to trzy podstawowe cechy, które powinien posiadać właściciel doga kanaryjskiego. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że to pies, który może stać się świetnym towarzyszem i obrońcą z rodziny, z drugiej strony charakteryzuje się dość dominującym charakterem oraz temperamentem. Czworonóg ten musi zawsze pozostawać pod opieką. Jeżeli zostanie źle wychowany, to może stanowić realne zagrożenie dla ludzi oraz innych psów. Dog kanaryjski sprawdzi się nie tylko w domu z ogrodem, ale także w mieszkaniu w bloku. Ważne, by na co dzień przebywał jednak z rodziną. Trzeba jednak pamiętać, by pies miał zapewnioną aktywność fizyczną.
