Beagle – charakter
Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że beagle’e to tak naprawdę psy myśliwskie (tropiciele). Od początku swojego istnienia były wykorzystywane do polowań. Dzisiaj, kiedy są przede wszystkim psami “kanapowcami”, trudno sobie to wyobrazić. Choć ci co mają z tą rasą do czynienia, na pewno się nie dziwią, że mogły być świetne w polowaniach. Beagle posiada bowiem bardzo silny instynkt myśliwski i w swojej codzienności może się nim bardzo kierować, co może okazać się uciążliwe dla właściciela. Dlatego przed decyzję o zakupie czworonoga tej rasy trzeba zdawać sobie mocno z tego sprawę, tak aby finalnie być świadomym tego, jak wygląda i może wyglądać życie z beagle’em. Z drugiej strony to pieski bardzo wesołe, pełne energii, “psotniki”. Odznaczają się też dużą odwagą i nierzadko… rozsądkiem.
Usposobienie
Mogłoby się wydawać, że z racji swojej gończej i myśliwskiej natury, nie są w stanie mocno przywiązać się do właściciela. Rzeczywiście inne psy z tak silnym instynktem do polowań tak mają, ale nie beagle. To czworonogi, które kochają swojego pana i właściwie nic nie jest w stanie tego zmienić. Beagle nie wykazuje raczej agresji nie tylko jeśli chodzi o najbliższe im osoby, ale także w stosunku do obcych. Dlatego nie ma co liczyć, że te zwierzaki sprawdzą się jako obrońcy domu – po prostu się do tego nie nadają. Doskonale za to spiszą się jako kompani do wychowywania i zabawy ze starszymi dziećmi. Beagle’e to prawdziwe pieszczochy. Kochają się bawić i psocić, dlatego ważne jest to, aby zapewnić im odpowiednie dawki ruchu czy to podczas długich spacerów, biegania czy zabaw w domu lub na podwórku.
Nie ma mowy, by beagle spacerował tylko wokół bloku czy przebywał wyłącznie w ogródku. Grozi nie tylko depresją psa, ale także tym, że może niszczyć rzeczy wokół siebie. Jeśli będzie niewybiegany, może także uciekać. Dlatego każdy beagle koniecznie powinien być wyposażony w lokalizator GPS. Szczególnie, że może uciekać także pod wpływem stresu, np. gdy usłyszy strzelające petardy. Poza tym beagle czasem zapominają się, gdy gonią za ptakami czy innymi ruszającymi się obiektami. Tym bardziej trzeba psa zabezpieczyć, aby nie zrobił krzywdy sobie i innym.
Gdzie powinny mieszkać beagle’e?
Beagle, który na co dzień pożytkuje swoją energię (np. poprzez intensywne spacery) raczej nie powinien mieć problemu z przebywaniem w bloku. Niemniej jednak psiak najlepiej będzie czuł się w domu z ogrodem. Trzeba jednak pamiętać, że czworonogi te źle znoszą samotność. Dlatego jeżeli mają zostawać czasem same (a pewnie tak, w końcu trzeba chodzić do pracy), to warto przystosowywać je do tego stopniowo od małego. Z drugiej strony nie mogą przebywać bez właścicieli całymi dniami – po prostu to wbrew ich naturze. Długa rozłąka z ukochanym właścicielem będzie je kosztowała bardzo dużo stresu i przede wszystkim może się to źle skończyć dla samych domowników. Zestresowany, tęskniący pies może bowiem wyć i szczekać ku nieszczęściu sąsiadów. Znudzenie może skończyć się także zniszczeniami w domu.
Umiejętności
Beagle ma nie tylko umiejętność do rozkochiwania w sobie ludzkich serc. To bardzo utalentowany psiak ze względu na swoją myśliwską historię. Jest niezwykle silny, bardzo wytrzymały, trudno go zmęczyć i odznacza się świetnym węchem. Nic dziwnego, że jako pień gończy sprawdza się tak naprawdę w przypadku polowań na każdą zwierzynę – począwszy na zającach, a skończywszy na ptactwie. Z myśliwym współpracuje pojedynczo albo nadaje się też do wspólnej aktywności w sforze. Beagle’a można spotkać też w służbach np. na lotniskach czy na policji. Psy są szkolone do wykrywania narkotyków czy przemycania nielegalnej żywności. Beagle’e nierzadko sprawdzają się również jako psy terapeutyczne (w tzw. dogoterapii).
Wychowanie oraz szkolenie
To, że beagle to pies bardzo inteligentny wiadomo nie od dzisiaj. Nie oznacza to jednak, że łatwo go ułożyć – wręcz przeciwnie. Tym bardziej, że psem tej rasy kieruje bardzo silny instynkt. Dlatego dobrze jest zabrać swojego czworonoga już zawczasu na szkolenie. Im wcześniej to zrobimy, tym większe mamy szanse na dobre wychowanie psa.
Dobrze jest już w wieku szczenięcym zaufać profesjonalistom. Nie oznacza to jednak, że my jako właściciele nie będziemy musieli włożyć bardzo dużo pracy i co za tym idzie cierpliwości. W wychowywaniu beagle (a tak naprawdę każdej innej rasy) trzeba wykazać się konsekwencją i przede wszystkim – pod żadnym pozorem nie stosować żadnych metod agresywnych. Nie można krzyczeć i karać psa – nie dość, że nic nam to nie da, to jeszcze sprawi psu ogromną traumę. Stosujemy metodę pochwał i nagród – wykorzystując np. smaczki (z którymi nie należy przesadzić, ale o tym więcej w kolejnej części tekstu przy kwestii żywienia).
Nie można jednak się łudzić, że szkolenie, nawet to profesjonalne, sprawi, że beagle będzie w stu procentach posłuszny swojemu właścicielowi. Instynkt psa jest tak silny, że czasem po prostu nie można go zwalczyć. Jeżeli mieszkamy w domu z ogrodem i zdarza się, że psiak spędza czas w ogrodzie sam, trzeba uważać, by nie uciekł. Ogrodzenie musi być w stu procentach zabezpieczone. Przyda się też lokalizator GPS, o którym wspominaliśmy we wcześniejszej części tekstu.
Inteligencja psów rasy beagle pomaga czworonogom w… wykorzystywaniu właścicieli. Jeżeli ci za bardzo pobłażają pupilom, to mogą być pewni, że zwierzaki to wykorzystają. A im więcej odpuścimy, tym gorzej – trudno już będzie wrócić na “właściwe” tory. Dlatego najlepiej pracować od samego początku – np. już podczas pierwszego spaceru z naszym nowym podopiecznym powinniśmy uczyć go chodzić na smyczy.
Wygląd
Beagle to rasa, która jest bardzo lubiana często głównie z racji wyglądu. Psiaki te są naprawdę przeurocze – ich słodki, przypominający maskotkę, wygląd budzi poruszenie. Trudno przejść obojętnie (szczególnie dzieciom) obok takiego czworonoga. Krępa budowa i charakterystyczne połączenie kolorów (białego, brązowego i czarnego) sierści to znaki rozpoznawcze. W zależności od psa natężenie danej barwy bywa różne. Ale jeden element zawsze łączy wszystkie osobniki beagle – to biała końcówka ogona. Co, jeśli chodzi o wagę i wymiary, podpowiada nam wzorzec rasy? Beagle waży około 15 kilogramów, a jego wzrost wynosi od 33 do 40 centymetrów w kłębie.
Jak pielęgnować beagle?
Beagle będący przedstawicielem małej rasy psów wymaga pielęgnacji. Na szczęście posiada krótką sierść, więc nie musi być ona bardzo intensywna. Trzeba jednak pamiętać, że włos psa tej rasy jest dość twardy, a tym samym – nieco problematyczny. Bardzo łatwo wbija się bowiem w dywany czy tapicerkę. W okresie linienia (zazwyczaj odbywa się to raz do roku) trzeba psa wyczesywać codziennie (najlepiej dwa razy). Poza tym czasem wystarczy robić to raz w tygodniu – bardzo sprawdzi się tutaj zastosowanie gumowej rękawicy. Jak często kąpać psa rasy beagle?
Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie – tak naprawdę w zależności od potrzeb, np. gdy psiak bardzo ubrudzi się podczas spaceru. Jeżeli jednak czujemy, że możemy obejść się bez prysznica, warto wykorzystać starą, dobrą metodę, tj. przetrzeć psa wilgotną bawełnianą szmatką albo ręcznikiem. Ważne by zrobić to pod włos i z włosem. W ten sposób dojdzie do usunięcia kurzu oraz martwej sierści. Do kąpania stosujemy szampon dla psów krótkowłosych.
I kolejne kwestie, na które należy regularnie zwracać uwagę, tj. sprawdzanie uszu oraz skracanie pazurów. Oczywiście możemy to robić samodzielnie, a jeżeli nie czujemy się na siłach – może to zrobić weterynarz podczas regularnych wizyt. Lekarz powinien także systematycznie sprawdzać zęby psa – niekoniecznie jednak musimy od razu nastawiać się na zabieg usunięcia kamienia. Możemy temu zapobiec. Dlatego warto by od najmłodszych lat nasz pupil polubił się ze szczoteczką oraz pastą do zębów.
Beagle – przygotowanie do wystawy
Jeżeli nasz beagle jest psem wystawowym, to trzeba pamiętać o odpowiednim przygotowaniu go do tego wielkiego wydarzenia. Najlepiej zrobić to z pomocą profesjonalnego groomera. Przede wszystkim trzeba zająć się ogonem – powinien być lekko zaokrąglony – taki efekt osiągamy nożyczkami degażówkami (wyrównujemy nimi włosy na spodzie). Należy także wymodelować sierść na portkach oraz wyrównać włoski na klatce piersiowej. Podczas wystawy pies powinien stać niemalże nieruchomo, co w przypadku beagle’a i jego ogromnego temperamentu, wydaje się niemal niemożliwe. Jeżeli jednak będziemy przyzwyczajać psa do tego od szczeniaka, to jest duża szansa, że osiągniemy zamierzony efekt.
Wyprawka
Jeżeli postanowimy, że zamieszka z nami beagle, to warto odpowiednio przygotować się na jego przybycie. Koniecznie należy zorganizować wyprawkę. Należeć do niej będą na pewno zabawki – beagle uwielbiają psoty także ze wsparciem różnorakich akcesoriów, których dzisiaj nie brakuje w ofercie sklepów zoologicznych. Warto mieć na uwadze, by były to zabawki wysokojakościowe, wykonane z solidnych materiałów. Bardzo dobrze sprawdzają się gadżety z twardej gumy, np. ringo.
Nie należy dawać beaglom małych przedmiotów, które np. niechcący mogą połknąć. Świetnie sprawdzą się także zabawki, które skłaniają psa do rozwoju fizycznego i psychicznego, np. kongi. Do takiego gadżetu można włożyć karmę (np. chrupki) i przez specjalne otwory czworonóg może sobie ją wyciągać. Wówczas zajmuje mu to czas i głowę, co w przypadku beagle’a zrobi dobrze i jemu i właścicielowi 😉
Zdrowie
Jak w przypadku każdej rasy (albo większości), także i tutaj możemy mówić o predyspozycjach do pewnych schorzeń. Przyczynia się do tego przede wszystkim dość krępa budowa ciała. Efektem tego są często występujące dyskopatie, zapalenie tętnic i oczywiście nadwaga. To ostatnie zdarza się niezwykle często także z racji ogromnego apetytu czworonoga. Niegdyś psy te jadły swoją upolowaną zdobycz – miały wówczas jedzenia pod dostatkiem.
Gdy beagle żyje w sforze psów, to szczególnie walczy o jedzenie. Potrafi rzucać się na nie z niepohamowanym apetytem. Dlatego tak bardzo ważne jest, aby nie przekarmiać beagle’a. Nawet jeżeli będzie bardzo prosił. Trzeba też uważać na smaczki, które stosujemy np. podczas szkoleń. Jeżeli danego dnia częstujemy nimi psa, to wówczas pupil powinien otrzymać mniejszą porcję w swoim posiłku (lub posiłkach jeśli je dwa razy dziennie).
A wszystko po to by zrównać bilans kaloryczny. Pod żadnym pozorem nie można karmić psa jedzeniem stricte dla ludzi. Resztki z obiadu to bardzo zły pomysł. Będą prawdopodobnie powodować nie tylko tycie, ale wiele chorób. A od razu zapewne – zły nastrój.
Żywienie
Czym karmić beagle’a? Oczywiście najbezpieczniej podawać pupilowi gotową karmę wysokiej jakości. Najpewniej będzie dobrać ją z weterynarzem lub/i dietetykiem. Na opakowaniu takiej karmy znajdziemy sugerowane porcje – trzeba się do nich stosować, ew. podawać mniej jeżeli karmimy czworonoga także przysmakami. Wszelkie smaczki i dodatki żywieniowe muszą być także wysokiej jakości. Karmienie psiaka “zwierzęcymi fast-foodami” (karmą niskiej jakości itd.) może skończyć się wręcz tragicznie. Dobrze odżywiony beagle to pies zdrowy, ma szanse na długie życie i co za tym idzie – tryska szczęściem.
Choroby
Każdy z właścicieli beagla powinien dać sobie za cel uniknięcie nadprogramowych kilogramów. Trzeba założyć, że nie będzie to łatwe, ale z drugiej strony – myślenie o konsekwencjach powinno zmobilizować do większych starań. Dodatkowe kilogramy u beagle’a obciążą jego kręgosłup oraz stawy oraz mogą skazać psiaka na dyskopatię (z racji krępej budowy ciała i krótkich łapek). Nierzadko u tych czworonogów pojawia się również tzw. SRMA czyli steroidozależne zapalenie opon mózgowych oraz tętnic.
Wiele osób zna tę chorobę bardziej z nazwy “Beagle Pain Syndrome” (“syndrom bólu beagle’a”). To choroba zapalna rdzenia kręgowego. Nie znamy przyczyny jej występowania, ale wiemy, że doprowadza do ropnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz naczyń krwionośnych. Wyleczenie jest możliwe, natomiast sam proces jest dość żmudny. W trakcie leczenia pies przyjmuje regularnie antybiotyki.
Inna znana choroba, która często dotyka beagle to ateksja rdzeniowa, która znana jest także pod nazwą mielopatii zwyrodnieniowej. To schorzenie, które ma podłoże neurologiczne. Objawia się zaburzeniem koordynacji ruchowe, jak również paraliżem. Na szczęście nie jest to choroba bardzo bolesna dla psa. Do niedawna jeszcze nie podejrzewało się nawet przyczyny powstawania tego schorzenia. Od niedługiego czasu mówi się o… zbyt dużej ilości zjadanych żwaczy. Jeżeli jesteśmy w posiadaniu beagle’a to szczególną uwagę należy poświęcić jego uszom (więcej także we fragmencie dot. pielęgnacji).
Zresztą problem zapaleń w uchu dotyczy bardzo wielu psów z oklapniętymi uszami. W takim przypadku łatwo o infekcje, np. z powodu insektów czy roztoczy. Gdy zauważymy, że pies zaczyna potrząsać głową albo ciągle ją przekrzywiać – to prawdopodobnie z uszami jest coś nie tak. Inne schorzenia? Związane z dużymi, okrągłymi oczami. Beagle’e może dotknąć jaskra czy zanikowe zmiany rogówki, dlatego kontrole wzroku u weterynarza powinny mieć miejsce regularnie.
Jak długo żyje beagle?
Beagle dożywa najczęściej 12-15 lat. Im zdrowsze zapewnimy życie pupilowi, tym dłużej będzie żył. Dlatego dbajmy o jego dietę, odpowiednią dawkę ruchu i zabierajmy na regularne wizyty kontrolne do weterynarza (w tym także na badania). I pamiętajmy o zaczipowaniu psa dla jego własnego bezpieczeństwa. Pies na pewno nam podziękuje szerokim uśmiechem.
