Teleopieka a opieka długoterminowa: różnice i podobieństwa
Teleopieka i opieka długoterminowa to dwie formy pomocy, z których mogą korzystać osoby w różnym wieku potrzebujące wsparcia w wielu płaszczyznach życia. Czym się różnią? Czy można między nimi dostrzec jakieś podobieństwa? Kiedy się sprawdzają?
Teleopieka to usługa opiekuńcza, która wykorzystuje nowoczesne technologie. Jej celem jest wsparcie osób, które taką opiekę muszą zapewnić osobom starszym oraz zwiększenie bezpieczeństwa osób w podeszłym wieku czy niesprawnych i chorujących przewlekle, które wciąż są samodzielne, pragną być niezależne. W ich wypadku wskazane jest monitorowanie zdrowia i wsparcie, ale mogą się one odbywać w sposób zdalny.
Teleopieka jest usługą oferowaną na przykład wraz z opaską SOS Locon Life Plus. To nowoczesne, intuicyjne i wielofunkcyjne urządzenie, które:
- pozwala mierzyć ciśnienie krwi, tętno, saturację i temperaturę ciała,
- posiada wbudowany telefon, który umożliwia odbieranie i wykonywanie połączeń,
- ma przycisk SOS i czujnik upadku,
- umożliwia lokalizację 24/7 oraz ustalenie stref bezpieczeństwa.
To umożliwia trzymanie ręki na pulsie oraz natychmiastowe działania w sytuacji zagrożenia. Co to znaczy?
Jak działa funkcja teleopieki z opaską Locon?
Osoby korzystające z opaski Locon Life Plus i wykupionej usługi teleopieki, mogą liczyć na to, że jeśli:
- opaska wyśle powiadomienie o upadku, co wykryje zainstalowany w opasce czujnik upadku,
- osoba użytkująca opaskę wezwie pomoc za pomocą przycisku SOS,
- opaska wyśle powiadomienie o niepokojących parametrach zdrowia, na przykład zbyt niskim lub wysokim ciśnieniu,
ratownik podejmuje próbę kontaktu, dzwoniąc na opaskę SOS. W przypadku, gdy jej użytkownik nie odbierze połączenia, a ratownik uzna, że konieczne jest wysłanie karetki, ustala lokalizację wskazaną przez urządzenie i powiadamia służby ratownictwa medycznego (w panelu użytkownika, do którego dostęp ma ratownik medyczny, widoczne są wyniki pomiarów ciśnienia, pulsu, saturacji i temperatury).
Rozwiązanie zapewnia poczucie bezpieczeństwa i spokój, a także komfort funkcjonowania zarówno osoby, która użytkuje opaskę SOS z usługa teleopieki, jak i jej opiekunów. Nie zapewnia jednak takiego wsparcia, jakie oferuje opieka długoterminowa.
Na czym polega opieka długoterminowa?
Domowa opieka długoterminowa obejmuje wiele rozwiązań. Te zależą od potrzeb, zakresu obowiązków i wymiaru pomocy (a te głównie od stanu zdrowia), także możliwości finansowych. Dostępne są bowiem zarówno rozwiązania refundowane przez NFZ, jak i opłacane ze środków własnych. Jest dostępna w różnych wymiarach, zarówno godzinowo, jaki całodobowo.
Opiekę długoterminową w domu mogą realizować:
- pielęgniarki/pielęgniarze,
- opiekunki/opiekunowie),
- osoby z odpowiednim przygotowaniem zawodowym (np. terapeuta zajęciowy, rehabilitant, psycholog, logopeda).
Osoby chorujące na nieuleczalne, niepoddające się leczeniu i postępujące choroby, wobec których zostało zakończone leczenie przyczynowe, a możliwości specjalistycznego leczenia są ograniczone lub wyczerpane, mogą skorzystać z opieki paliatywnej w ramach hospicjum domowego.
Dla kogo opieka długoterminowa?
Opieka długoterminowa jest świadczeniem, z którego korzystają osoby zmagające się ze znaczną niepełnosprawnością bądź poważnymi deficytami zdrowotnymi, mierzące się z niesamodzielnością w zakresie samoopieki i samopielęgnacji. Co istotne, usługa może objąć osoby w każdym wieku.
Co obejmuje opieka długoterminowa?
Opieka długoterminowa obejmuje zarówno czynności pielęgnacyjne, jak i specjalistyczne. Może to być:
- kąpiel, codzienna toaleta, podawanie leków, zmiana pozycji ułożeniowej, karmienie,
- utrzymywanie mieszkania w czystości, zaspokajanie codziennych potrzeb (np. pomoc w obowiązkach domowych, przygotowanie posiłków, robienie zakupów),
- zmiana opatrunków, podłączanie kroplówki, robienie zastrzyków, pielęgnacja cewnika, stomii, PEG-a, rurki tracheotomijnej czy sondy żołądkowej,
- przeciwdziałanie izolacji społecznej (np. zachęcanie seniora do aktywności fizycznej czy intelektualnej).
Opieka długoterminowa może być też realizowana poza miejscem zamieszkania. Oferują ją takie placówki jak dzienny dom opieki medycznej (DDOM), zakład opiekuńczo-leczniczy (ZOL), dom pomocy społecznej (DPS), prywatny dom dziennego pobytu, dom seniora czy rodzinny dom pomocy.
Teleopieka może stanowić bardzo dobre uzupełnienie opieki długoterminowej i opieki domowej. Na teleopiekę mogą się zdecydować się seniorzy, ale i osoby młodsze czy mieszkające samotnie, które zmagają się z różnymi problemami zdrowotnymi, ale są na tyle samodzielne i aktywne, że by funkcjonować, nie potrzebują wsparcia fizycznego.
Najczęściej z tego rozwiązania korzystają ludzie zmagający się z chorobami układu oddechowego (np. POChP — przewlekła obturacyjna choroba płuc, astma, mukowiscydoza, ostre infekcje dróg oddechowych, gruźlica, nowotwór płuca, zapalenie płuc) czy chorobami układu sercowo-naczyniowego (np. niewydolność serca, arytmia, choroba wieńcowa, nadciśnienie, niedociśnienie, przebyte incydenty kardiologiczne — zawał czy udar mózgu).
Teleopieka to także realne wsparcie dla osób borykających się z chorobami neurodegeneracyjnymi (np. choroba Parkinsona, choroba Alzheimera czy demencja starcza), innymi chorobami neurologicznymi czy wielu starczego, ale i chorobami metabolicznymi (np. dna moczanowa, cukrzyca), chorobami wzroku (np. zaćma, niedowidzenie, jaskra), chorobami psychicznymi (np. fobia społeczna, zaburzenia lękowe z napadami lęku, natręctwa, zaburzenia hipochondryczne, nerwica, depresja, lęk ciężka reakcja na stres, zaburzenia dysocjacyjne, uporczywe bóle psychogenne) czy chorobami kości i stawów (np. osteoporoza, artretyzm, zapalenie stawów, niepełnosprawność ruchowa).
