Dziecko, które jest nadpobudliwe, wymaga od opiekunów nie tylko ogromu cierpliwości i wyrozumiałości oraz odpowiedniego podejścia, ale i stworzenia warunków, które są sprzyjające. Co to znaczy? Jaką rolę odgrywają w tym zwierzęta?
Jakie są objawy nadpobudliwości u dzieci?
Nadpobudliwość psychoruchowa u dziecka najczęściej objawia się nie tylko koniecznością ciągłego bycia w ruchu, ale i:
- zaburzoną koncentracją,
- problemami z komunikacją,
- problemami ze snem,
- nieumiejętnością skupienia się na jednej czynności,
- zwiększoną wrażliwością emocjonalną, płaczliwością, drażliwością, także agresją.
Jak można się domyślać, nadpobudliwość może być problematyczna w wielu dziedzinach życia, tak w szkole i przedszkolu, jak i domu czy grupie rówieśniczej. Bywa, że ma poważne konsekwencje. To dlatego tak ważne jest, by wiedzieć, jak wspierać dziecko nadpobudliwe i co robić, by mu pomóc.
Jak pomóc nadpobudliwemu dziecku?
- Przestrzegać harmonogramu dnia, codziennej rutyny. Im mniej chaosu w życiu tym lepiej.
- Zadbać o komfort zabawy i relaksu. Miejsce odpoczynku powinno być wyciszające, a miejsce zabawy zachęcać do kreatywności.
- Ograniczyć dostęp do elektroniki, to jest telewizora, komputera czy smartfona,
- Zadbać o odpowiednią dietę. Przyczyną nadpobudliwości może być między innymi zbyt duża ilość cukru w diecie.
- Przebadać dziecko pod kątem pasożytów, obecność których często wywołuje zmiany w zachowaniu.
- Zapoznać dziecko z technikami oddychania czy ćwiczeniami relaksacyjnymi.
- Zachęcać dziecko do aktywności fizycznej, także na świeżym powietrzu.
- Zadbać o komfort nauki, by dziecko mogło pracować w ciszy, bez bodźców, które mogą je rozpraszać.
- Zdecydować się na zwierzę w domu, a jeśli nie ma takiej opcji, umożliwić dziecku przebywanie w ich towarzystwie.
Wpływ zwierząt na rozwój dziecka nadpobudliwego
Dzieci, które dorastają ze zwierzakiem i regularnie się nim opiekują, rozwijają się lepiej niż dzieci bez czworonożnych przyjaciół. Są bardziej aktywne, skoncentrowane, zorganizowane, a także zrównoważone i stabilne emocjonalnie.
Ponadto relacje ze zwierzętami mogą uspokajać dzieci nadpobudliwe. Podczas przebywania z nimi młodzi ludzie wyciszają się i uspokajają, uczą się empatii i lepszego interpretowania sygnałów mowy ciała. W ten sposób rozwijają również swoje umiejętności społeczne.
Jakie zwierzę dla dziecka nadpobudliwego?
Kiedy dziecko ma problem z koncentracją, jest nadpobudliwe i potrzebuje wyciszenia, warto kupić akwarium z rybkami. Obserwacja podwodnego świata uspokaja i relaksuje, a i pomaga dziecku się skupić.
Na korzyści posiadania innych zwierząt wskazują różne dziedziny animaloterapii (zooterapii). To:
- dogoterapia, czyli terapia z udziałem psów,
- felinoterapia, to jest terapia z udziałem kotów,
- pet therapy, czyli terapia z udziałem zwierząt, takich jak króliki, chomiki, świnki morskie, alpaki, ale także ptaki, gady, płazy.
Możliwa jest także hipoterapia (terapia z udziałem koni) oraz delfinoterapia (terapia z udziałem delfinów).
Zwierzę dla dziecka nadpobudliwego – pies
Dziecko nadpobudliwe może wychowywać się z psem. Wyniki badań dowodzą, że osoby z ADHD, które były poddane psychoterapii wspomaganej dogoterapią, miały mniejsze problemy z uwagą, poprawiły się także ich umiejętności społeczne. U młodych ludzi obserwowano mniej problemów z zachowaniem. To jednak nie koniec zalet.
Badania udowodniły, że przebywanie z psem:
- zmniejsza nadpobudliwość,
- sprawia, że dziecko staje się stabilne emocjonalnie,
- uczy odpowiedzialności i empatii,
- zmniejsza wycofanie,
- uczy organizacji czasu, zarządzania nim,
- wpływa na redukcję poziomu frustracji,
- zmniejsza częstotliwość wybuchów silnych emocji,
- poprawia nastrój,
- daje poczucie bezpieczeństwa,
- wpływa na życie społeczne, ponieważ sprawia, że młody człowiek łatwiej nawiązuje kontakty rówieśnicze.
Rasy psów dla dzieci nadpobudliwych to labrador, owczarek podhalański, golden retrievery, cocker spaniel, owczarek szkocki, siberian husky.
Więcej o tym, jaki pies dla dzieci będzie odpowiedni, dowiesz się z naszego artykułu.
Kot dla dziecka nadpobudliwego?
Dzieci nadpobudliwe powinny przebywać także z kotami (o ile nie mają na nie alergii). Dzięki temu uspokajają się, wyciszają, stają się bardziej skoncentrowane, ale i otwarte emocjonalnie.
Koty są dobrymi terapeutami, pomagają radzić sobie z trudnymi emocjami, zachęcają do ruchu i zabawy. Temperatura ich ciała oraz wibracje towarzyszące mruczeniu mają właściwości lecznicze (tonują, relaksują, redukują stres i napięcie.).
Nie każdy kot nadaje się na „terapeutę” dziecka nadpobudliwego. Doskonałymi są te łagodne, stabilne emocjonalnie, lubiące przebywać w towarzystwie człowieka. Do najbardziej predysponowanych ras należy ragdoll (ang. szmaciana lalka), maine coon, persy i brytyjczyki, koty birmańskie oraz cornish rex (rex kornwalijski).
